Moeder en dochter cyclisch verbonden

Blog Layout

Moeder en dochter cyclisch verbonden

Brigitte Peeters • jun. 21, 2021

Elke vrouw die zichzelf heelt, heelt alle vrouwen die voor haar kwamen en alle vrouwen die na haar komen!

Moeders en dochters cyclisch verbonden

We leven in een tijd waarin vrouwen steeds meer een zichtbare plek kunnen en mogen verwerven in de samenleving. Ook vanuit overheden wordt erop aangestuurd dat bedrijven vrouwen aannemen op alle functies binnen het werkproces en dat de balans beter wordt tussen mannen en vrouwen, zowel in kwantiteit als in salaris. Al tientallen jaren geleden werd hiervoor de eerste aanzet geleverd door de feministische golf; waarin vrouwen zelf opriepen om meer zichtbaar te willen worden en erkenning te krijgen in hun talenten, hun rechten en hun soevereiniteit.

Binnen verschillende religies blijft dit proces echter erg vertraagd verlopen en worden vrouwen niet of mondjesmaat toegelaten in dezelfde functies als mannen. Vanuit diezelfde religies -en laat ik me voor nu richten op het Christendom, omdat ik daarmee ben opgegroeid- wordt de vrouw al ruim 2000 jaar in een positie gedrukt die weinig anders te omschrijven valt als: ‘dienend aan de man/ partner’ of op z’n minst het gezin. Dat bij veel vrouwen talenten liggen voor dit belangrijke onderdeel van onze leefgemeenschap (denk aan zorgen voor mensen, voor een prettige sfeer, een fijne en veilige ruimte, de eerste levensbehoeften, etc), wil nog niet zeggen dat ze in de ‘ondergeschikte’ of onzichtbare ruimte hoeven verblijven.

Nu zullen verschillende vrouwen wellicht roepen: ”maar dat doe ik al lang niet meer, ik ben gelijkwaardig, ik ben zelfstandig, ik ben mondig, ik bekleed een belangrijke, zichtbare positie, etc. “

Dat klopt waarschijnlijk ook, maar dat wil niet zeggen dat in de (familie)systemen van de meeste vrouwen ( en waarschijnlijk ook bij jou) nog veel historie wordt meegezeuld die iets heel anders in ons celgeheugen heeft ingeprent. Ontkennen of negeren van deze historie en het overschreeuwen met ‘mannelijke eigenschappen’ en de nadruk leggen op ‘gelijk’ willen zijn aan de man, zal niet werken. Het zal hoe dan ook bijdragen aan je strijd tegen, of je onderschikking aan de plek in deze samenleving en kost je vooral veel energie.

We hoeven niet gelijk te zijn, we zijn vrouwen en dus anders; met eigen talenten, met eigen behoeften. We kunnen wel verlangen en dus streven naar gelijkwaardigheid, maar vooral ook kunnen we onszelf als vrouwen weer terug gaan waardEREN, gaan omarmen en liefdevol voor onszelf en elkaar zorgdragen als vol-waardig en intens belangrijke schakel in onze Natuur, ons aardse huis. We hoeven niet te strijden tegen mannen, of ons te bewijzen naast mannen en zeker ook andere vrouwen! We hoeven ‘alleen’ in onszelf, in onze talenten in onze Waarde en Heiligheid te geloven. Net zoals dat 2500-3000 jaar geleden gezien, gevoeld en erkend werd door zowel mannen als vrouwen zelf.

Het was ooit anders

Een van de vrouwen die dit in een zeer kwetsbare tijd voor de vrouw, voorleefde (rond het christelijke jaar '0'), was Maria Magdalena

Het afgelopen jaar ben ik veel gaan lezen over de rol van vrouwen door de tijd heen. Allereerst maakte ik kennis met Maria Magdalena vanuit een geheel andere hoek dan ik zijdelings over haar had meegekregen in de kerk. Doordat ik nieuwsgierig was naar de oude Nag Hamadi geschriften die veel waardevolle informatie leveren over de basis van het Christendom. ( in de vorige eeuw zijn er verstopt in grotten rond de dode zee en het Noord-Afrikaanse continent zeer oude ‘papierrollen’ opgedoken met -vooral voor de katholieke kerk- opschudding veroorzakende teksten) Er blijkt in ieder geval dat er veel is weggelaten of verdraaid in de huidige bijbel en dat m.n. de vrouw er zeer bekaaid afkomt. Het lezen over en van Maria Magdalena bracht me terug bij mijn eigen voormoeders lang geleden en dat voelde steeds meer als her-inneren en omarmen van wie ik nu mag zijn. Van de volwaardige en belangrijke waarde die we als vrouw zijn voor ons bestaan.

Een heel klein stukje hierover: Maria Magdalena werd al jong ingewijd en groeide op met de diepe eeuwenoude kennis van het ‘Huis van Isis’. De zondige hoer die werd vergeven door Jezus, is een compleet verdraaid beeld, omdat de kracht en kunde van de vrouw niet mocht worden gezien, vond de kerk. Ze waren er bang voor en daarom werd zij verdraaid en werden vrouwen die dit wel uitdroegen onderdrukt en later zelfs vermoord ( denk aan de hekseninquisitie). Steeds meer boeken verschijnen over deze belangrijke weggestopte en verdraaide informatie. Het boek wat -bijna 2 decennia terug al- veel stof deed opwaaien was ‘De Davinci code’ van Dan Brown. Hij was een van de eerste, met een mega bestseller die informatie in romanvorm naar buiten bracht. De tijd was rijp, want zijn boek werd verslonden! Daarna verschenen er vele boeken over een mogelijk andere geschiedenis en rol van Maria Magdalena en Jezus. In 1495 schilderde Leonardo Da Vinci al een schilderij over het laatste avondmaal, waar sinds de nieuwe informatie nooit meer hetzelfde naar wordt gekeken: Jezus heeft niet zijn apostel Johannes naast zich maar de apostel der apostelen; Maria Magdalena! Zijn eigen vrouw mogelijk ook nog eens> al zal dat nog lange tijd worden tegengesproken door de kerk, want jezus leefde uiteraard celibatair! Naast romans verschenen er ook steeds meer leringen uit de oudheid met lang verborgen mystieke oefeningen om (meer) ‘verlichting’ te bereiken en een te worden met God/ de Bron/ Schepper, etc. De lijst wordt continu aangevuld.

Onlangs verscheen het boek ‘De heks van Limbricht’ geschreven door Susan Smit, wat zich afspeelt ten tijde van de heksenvervolgingen en laat hiermee zien op welke verziekte en verdraaide manier er naar (krachtige) vrouwen werd gekeken. Gelukkig breken er andere tijden aan!

Een volgende generatie

Maar goed, als we als ouders, als moeders willen dat onze dochters uit dit collectief wegblijven; de ontkrachting van het vrouwelijke en de strijd om waardering van zowel mannen als vrouwen, maar zichzelf vanuit de basis als perfect en compleet mogen ervaren, dan zullen we ‘aan het werk moeten’. Met onszelf en met de nieuwe generatie.

Ik voel dat we dit onze dochters verplicht zijn; misschien hebben wij nog moeite om gewoon te mogen Zijn, zonder strijd, zonder bewijsdrang, zonder ellebogenwerk, maar laten we onze eigen schaduwen daarin aankijken, doorvoelen en het onze dochters dan anders voorleven. Want voorleven is hetgeen onze kinderen nodig hebben om op te groeien. Onze kinderen groeien, als wij groeien, als wij onze rugzakken ( ook die van collectieve pijnen) leegmaken, zodat gezien kan worden wat voor Parels we zijn voor de maatschappij, voor elkaar en vooral voor onszelf!

Uiteraard ligt daar voor mannen ook een taak, door zich niet bedreigd te voelen door vrouwen, niet vanuit ‘angst voor haar kracht’ de controle in te schieten, door gelijkwaardigheid en gelijk belang voor deze wereld in te zien en te voelen dat we elkaar nodig hebben op alle fronten.

Even terug naar de ‘moederrol’; wat leven wij onze dochters voor, de vrouwen van morgen?

Het begint bij kleine dingen in huiselijke kring. Hoe Eer jij de vrouw in jouzelf; de vrouw die jouw dochter dagelijks ziet? Mopper je voor de spiegel om de onvolwaardigheden van je lijf? Verzorg je je lijf even snel tussendoor, vanuit puur praktische invalshoek of vanuit een minderwaardigheidsgevoel wanneer je je make-up niet op hebt? Neem je wel eens tijd voor jezelf om liefdevol en met aandacht je lichaam met al haar kunstige functies, prachtige zachtheid en magische mogelijkheden te bedanken, waarderen en her-ontdekken? Hoeveel respect heb jij voor jouw ‘heilige tempel’ en draag je dat ook uit naar jouw dochter(s)?

Respect is de allerhoogste noodzaak om een meisje voor te leven zodat zij dat ook over zichzelf zal leren zien en van daaruit uit te dragen naar mensen die ze gedurende haar leven zal ontmoeten. Vanuit respect zal ze leren zichzelf op nummer 1 te zetten ( en ‘nee, dit is niet egoistisch)’, te eren en krachtig in de wereld komen te staan. Ze zal minder risico lopen om mee te gaan met mensen met verkeerde bedoelingen, om zich te laten ompraten of andere zaken dan haar soevereine hartsgevoel voorop te stellen. Ze zal haar lijf zo goed mogelijk verzorgen en proberen gezonde keuzes te maken. Omdat zij voelt hoe belangrijk haar Tempel is.

Wanneer jij ten volle beseft dat je een zeer belangrijke ‘schakel’ in onze natuur, onze leefomgeving bent en daarbij je eigen lijf als je tempel beschouwd, zul je dat ook (steeds makkelijker) doen naar de Aarde. Als je kunt voelen dat je verbonden bent, zelfs EEN bent met Haar, zul je zorgdragen voor deze prachtige plek waar we mogen leven en als jij dat doet, zal je dochter dat ook doen. Zal ze zich verbonden en gedragen voelen door Haar.

En waar wij ons als vrouw verbonden voelen met de Aarde, kunnen we dat ook met de cycli van ons lijf. Een vrouwelijf volgt meerdere cycli die deze verbinding nog eens benadrukken. De meest bekende is natuurlijk de menstruatie. Ik ga nu niet helemaal in op functie, hormonen en anatomie, maar wil vooral de magie en enorme waarde ervan hier benoemen. Daar waar wij als westerse vrouwen ons leven liefst geheel zelf willen sturen, controleren en bepalen, zijn we de verbinding met de magie, de waardevolle functie en heiligheid van menstrueren geheel uit het oog verloren. Sterker nog: het is lastig, we hebben er ook allemaal klachten van/ bij en kunnen niet meer mee bewegen met de stroom. Als er een belangrijke functie is die ons als mens – als vrouw- verbindt met de Aarde, dan is het wel de menstruatie. Zo dragen wij naar onze dochters dus ook uit, dat het lastig is, dat je het moet controleren, dat je er altijd klachten van hebt, maar dat je deze met een pilletje prima kunt wegpoetsen, oh ja en met spiraaltje of pil, kun je haar ook geheel laten stoppen, want als je niet zwanger hoeft te worden heeft het totaal geen functie! Hoe kan je dochter ooit een positieve of op z’n minst neutrale visie ontwikkelen op dit oh zo belangrijke fenomeen van ons vrouwenlijf, als we dit met z’n allen uitdragen?

Het Bloed van de vrouw, was heel lang geleden Magie. Bloed was reinigend, levensvormend en voedend en vormt het magische verbond tussen alle vrouwen.

De menarche, zoals de eerste menstruatie van een meisje wordt genoemd, was heilig, was de belangrijkste fase in het leven van meisje naar vrouw en werd ( meestal in vrouwenkringen) bejubeld en omringt met aandacht volle rituelen en het ging er toen nog niet om (zoals binnen sommige religies) dat een meisje klaar was voor een man. Doordat vrouwen in die tijd meer met elkaar leefden en in verbinding met de natuur en haar ritmen, noemden ze de menstruatie ook wel ‘maanstonde’. Dit geeft duiding aan de relatie die de vrouw heeft met de Maan (energie). Deze maandelijkse cyclus is verantwoordelijk voor al het menselijk leven op aarde. Hiervan was men in vroegere tijden bewust; Eer jezelf en je lichaam tijdens deze maandelijkse schoonmaak van het bekken. De bloeding verbindt jou elke maand met je scheppingskracht, met de getijden, de seizoenen en de essentie van het leven zelf. Hoe belangrijk is dat!

Heilige seksualiteit

Wat duizenden jaren geleden ook werd overgedragen van moeder op dochter of binnen vrouwencirkels, was de magie en seksualiteit van het lichaam. Een van de functies van de ontdekking van je eigen seksualiteit ( dus niet zozeer die met een ander) is de Levensenergie en vitaliteit die dit met zich meebrengt. Ook voor zelfkennis en eigenwaarde is het van groot belang dat een meisje voelt dat het helemaal oké is dat je je eigen lijf mag ontdekken en de daarmee gepaarde gevoelens en behoeftes leert kennen. Het is zelfs van grote waarde wanneer je dit als jonge vrouw geleerd hebt bij jezelf, voordat er een andere persoon in het seksuele spel betrokken wordt. En porno of seksblaadjes vormen daarbij niet het juiste lesmateriaal ( prima voor ernaast), want seksualiteit gaat veel verder dan of is misschien wel in het geheel veel meer dan alleen de ‘daad’, waarmee de meeste generaties voor mij en die van mijzelf, zijn opgegroeid. Ik heb er nooit iets over geleerd van mijn moeder en ‘wist’ ook niet precies wat er in hun slaapkamer gebeurde. Vanuit de kerk was het puur noodzakelijk voor het ‘maken van kinderen’ of om je man te dienen! Je schikken in zijn behoeften en zeker niet betweterig overkomen maar ondergeschikt zijn aan hem. Gelukkig gaan we daar steeds verder vandaan. Maar dat hoeft ook weer niet te betekenen dat het maar met Jan en alleman moet kunnen, zonder magie, zonder vertrouwensband of zelfs zonder respect!

Je hoeft je kind er heust niet naast te zetten als je je lijf seksueel aanraakt, maar je kunt het wel bespreekbaar maken dat het fijn is en belangrijk dat ze alle plekjes van hun eigen ‘tempel’ leren ontdekken en dat seks met een ander nooit alleen zou moeten gaan om geslachtsgemeenschap, maar wel om respect, samen verder ontdekken, samen ‘energie laten stromen’ en van elkaar leren wat fijn is of wat zeker niet. En dat weet je pas wanneer je dat ook zonder gêne of schuldgevoel bij jezelf hebt mogen ervaren.

Ben jij een moeder van (een) dochter(s) en kies jij ervoor om je dochter als zelfbewuste, schuld -en schaamtevrije vrouw met zelfrespect te willen laten opgroeien, dan zul je dus bij jezelf na moeten gaan welke schaduwen jij nog te belichten hebt. Wat jij haar voorleeft en met welke intentie jij je lijf verzorgt, aanraakt, aan laat raken, voedt, bekijkt en eert. Wees haar voorbeeld en ben bereid om evt. pijn aan te gaan als dit jouw rugzak lichter maakt en de hare leeg kan houden…

Maak jij bespreekbaar wat in vele generaties voor ons ‘weggemoffeld’ werd of met een beetje geluk door oudere zussen mondjesmaat werd uitgelegd of weggegiecheld? Help jij het zelfrespect, de eigen waardering en 'godinnelijkheid' weer te her-inneren in ons vrouwencollectief voor nu en altijd?

Heb je als moeder behoefte aan ondersteuning, voel je mss dat er 'schaduwwerk te doen is', of zou je het fijn vinden om (samen met je dochter) met aandacht, eerbied, uitwisseling en delen van kennis en ervaringen van andere moeders met dochters, op een creatieve manier een aantal middagen te willen doorbrengen,

neem dan contact met me op zodat we kunnen bekijken wat passend is. In het najaar van 2021 start er een creatief 'drieluik' met moeders en dochters (leeftijd tussen 10 en ongeveer 14 jaar) bij de Verbindende Factor in Nuenen

< Ouder bericht Nieuwer bericht >