'Balans' 

 Het sleutelwoord voor ons geluk? Onze gezondheid? Onze aarde?

 In mijn hoofd schiet een plaatje: ik loop over een smalle balk, aan weerszijden een oneindige leegte/diepte in de kleur hemelsblauw. Waarom zo’n smalle balk? Vraag ik mezelf af. Is evenwicht wat hierbij ‘afgebeeld’ wordt, alleen aanwezig als iets/ iemand zich bevindt op een smal pad? Mag het niet breder zijn waar het zich bevindt? Is het altijd zo wankel en kwetsbaar of kan het ook stevig en met een breed draagvlak zijn?      We praten wel eens over ‘een wankel evenwicht’, maar als ik naga hoe ‘een toestand van rust en harmonie’ voelt, dan voelt dat voor mij veel stabieler en kan het wel tegen een stootje.

Wat is de betekenis eigenlijk van dit woord? En dan heb ik het over ‘hoofd’kennis. De definities, het zijn er 25 wel te verstaan! Ik ga ze niet allemaal noemen, maar hier volgen er een paar: een balans is een overzicht van de bezittingen, schulden en vermogens…; een weegtoestel met twee schalen aan een beweegbare arm; toestand van rust en harmonie; Evenwicht…. Kijk dan komen we dichterbij hetgeen ik persoonlijk VOEL bij het woord Balans.

 Dat is waar ik voor mezelf naar wil streven: Balans, die wel tegen een stootje kan; lopend over een breed en stevig pad, in een toestand van rust en harmonie.

 Hoe bereik ik dat? Is meteen de hamvraag…. Of heb ik het al bereikt? Nee, dat denk ik niet. Op dit moment voelt het meer alsof ik nog van mijn ene op mijn andere been wankel, over die smalle balk…

 Als ik voor mezelf naga dan voel ik niet op alle vlak in mijn leven evenwicht en al zeker geen rust en harmonie. Er zijn wel situaties en ervaringen die mij voor kortere tijd in zo’n toestand kunnen brengen. Ik denk dan bijv. aan het zijn en opgaan in de natuur. Mezelf toestaan me ermee te verbinden. Ook al is het maar voor heel even, als ik mezelf verbind aan de natuur -en dat doe ik door mijn zintuigen open te zetten wanneer ik me ertussen bevind- dan kan ik me in rust en harmonie voelen in mezelf en met mijn omgeving. Wanneer je net als ik gezegend bent met een stel grote voelsprieten, een sterk werkend gehoor en neus…eigenlijk werken al mijn zintuigen op volle kracht, dan is dat soms best lastig. Dit gegeven maakt dat ik me gemakkelijk verbind met de natuurelementen, maar er ook gemakkelijk weer word uitgehaald door andere omgevingsfactoren: schreeuwende mensen, zoemende auto’s een eind verderop, een vies geurtje, etc. Kortom, het vergt nogal wat energie en concentratie om in die natuur te blijven. Als het me dan toch lukt, dan zie of hoor ik ook heel veel; liggend in het gras hoor ik soms geknabbel en gekraak alsof er vlakbij mijn oor kleine beestjes hun lunch oppeuzelen. Terwijl ik over de snelweg rijd, zie ik ook de roofvogels op palen langs de weg en de reigers en ooievaars in de weilanden. Mijn man vraagt zich dan af hoe ik dat nu kan zien, terwijl ik achter het stuur zit en me op de weg moet concentreren. Tja…, dat lukt beiden…, wel met het gevolg dat een autorit vrij intens kan zijn en me moe kan maken.

 Afgelopen week liepen we na een feestje door het donker naar huis. Ik had een mooi gesprek gehad met een vriendin die een spirituele praktijk is gestart. We hadden het over de signalen en spiegels om ons heen, ook zichtbaar in de natuur: ook zij zocht naar de betekenis achter het zien van en op dat moment ook meteen verbinden met dieren op je pad. Met pijnlijke voeten hobbelde ik naar huis en onderweg struikelde ik bijna over een dikke stekelige bol; een egel. Nu leven die gelukkig nog aardig wat in ons land, maar ik had er in geen jaren meer een gezien en het raakte me; een schattig, hobbelende en tegelijk afstotende stekelige bol. We stonden stil en gauw kroop het beest tussen de struiken. Ik dacht nog: ik moet thuis even opzoeken wat de spirituele betekenis is van de egel. In ieder geval riep het bij mij zowel kwetsbaarheid, lieflijkheid en afstandelijkheid bij me op; je zou hem willen aaien, maar je weet wel beter. Hoewel het koppie en de onderkant zachtaardig zijn.

 En dagen later voelde ik een soort tegenstand van het werk wat ik doe; van de invulling van mijn praktijk. Ik doe niet voldoende wat ik het liefst doe; mijn werkzaamheden zijn niet in balans; ik sla al jaren door naar de intellectuele kant, het weten, de kennis. Steeds maar meer moeten weten, op de hoogte zijn van alle nieuwe ontwikkelingen die zich in razend tempo aandienen. Ik krijg er bijna letterlijk een ‘punthoofd’ van en mijn handen voelen verkrampt; zeuren om aandacht en zijn ’s winters steenkoud.

 Geen balans dus! En geen balans is geen stroming; is ook geen rust en harmonie en werkt niet positief op het vlak van gezondheid…

 Dus….’Luister naar de egel!’ maak de verbinding met de/ mijn natuur compleet en zie het ‘zien van de egel’ als een signaal, een boodschap, opheldering of zoals een cliënt vandaag tegen me zei: ‘een engeltje op je pad’. (scheelt in dit geval maar 1 letter!)